Filosofien

Støtta av lesarane

Pepar & Gulrot er fullstendig finansiert av gåv­milde lesarar frå heile verda. Alle desse sponsorane er viktige for utviklinga av nytt innhald, og dei vert, om dei ynskjer, takka i teksten på slutten av episodane. Denne ordninga gjer at Pepar & Gulrot held fram med å vera uavhengig, og nett­staden treng aldri ha reklame eller andre forstyrrande element.

Pepar og Gulrot som får pengar og applaus frå publikum.

100 % fri, for alltid, og utan betalingsmur

Alt innhaldet eg lagar om Pepar & Gulrot på denne nett­staden og på bloggen min, er fritt tilgjengeleg for alle. Eg respekterer dykk alle like mykje, anten de har pengar eller ikkje. Alle bonusane eg lagar for sponsorane, vert òg lagde ut her. Pepar & Gulrot vil aldri forlanga betaling eller abonnement for tilgang til nytt innhald.

Gulrot innestengd bak ein betalingsmur.

Open kjeldekode og fri tilgang

Eg ynskjer å gje alle retten til å dela, bruka, byggja og til og med tena pengar på det eg har laga. Alle sidene, teikningane og innhaldet er laga med fri program­vare på GNU/Linux, og alle tilhøyrande kjelde­filer er tilgjengelege her på nett­staden (sjå «Kjeldefiler»- og «Lisens»-knappane). Eg oppfordrar til kommersiell bruk, omsetjing, teikningar av figurane, trykte bøker, filmar, data­spel og anna vidare­formidling. Berre hugs å kreditera opphavs­personane (teiknarar, korrektur­lesarar og omsetjarar som har vore med på å laga materialet du ynskjer å bruka), oppgje lenkje/adresse til lisensen og opplys om du sjølv har gjort endringar. Alle rimelege måtar å gjera dette på er greitt, men du kan ikkje gjera det på ein måte som gjer at det verkar som at opphavs­personane støttar deg eller måten du har brukt materialet på. Du finn meir informasjon her:

Creative Commons Navngivelse 4.0 Internasjonal-lisensen. Døme på avleidde verk.

Kvalitets­underhaldning for alle, alle stadar

Pepar & Gulrot er ein humoristisk teikneserie for alle, uansett alder. Teikne­serien inneheld aldri vaksen­innhald eller vald. Som ein fri teikne­serie med opne kjelder er Pepar & Gulrot eit stolt eksempel på kor kul fri kultur kan vera. Eg legg mykje vekt på kvalitet, etikk og profesjonalitet, sidan fri bruk og opne kjelder ikkje tyder sekunda vare – tvert imot!

Teikneserie­sider som svevar rundt jordkloden.

La oss endra teikneserie­bransjen!

Utan nokon mellom­mann mellom serie­skaparen og publikum betalar du mindre og eg får meir. Du støttar meg direkte. Ingen forlag, distributørar, PR-team eller noko mote­politi kan tvinga meg til å endra Pepar & Gulrot til å passa deira syn på «marknaden». Kan ikkje ein ein­skild suksess forandra ein heil bransje i krise? Me får sjå …

Diagram: På venstre side ser me Gulrot som går glipp av mykje pengar, tekne av mellom­menn. På høgre side er penge­fordelinga meir balansert.
Vert fast sponsor

Ti år seinare … Er bransjen endra?

Når eg ser tilbake på det eg skreiv her på heimesida for ti år sidan – «Ein fri nettserie, med opne kjelder, finansiert direkte av lesarane i håp om å endra teikneserie­bransjen!» – vert eg slått av kor mykje bransjen no er endra. Var Pepar & Gulrot ein katalysator for nokre av desse endringane? Internett var ein svært annan stad før. Nett­striper hadde berre éin forretnings­modell: sal av profilerings­artiklar og mottak av éingongs­summar via PayPal. Fast sponsing var framleis i sin spede barndom.

Eg er stolt over at Pepar & Gulrot var ei av dei fyrste nett­stripene på sponsor­tenesta Patreon. Tenesta var tidlegare teken i bruk av YouTube-arar som ville revolusjonera måten digitale kunstnarar vart støtta. I dag er slike sponsor­tenester normen; det er få kunstnarar som ikkje brukar dei.

Men ikkje alt eg kom opp med, har teke av. Avgjerda mi om å berre bruka fri program­vare og laga ein heil teikne­serie med dette, er eg nesten åleine om. Mange kunstnarar har valt ein meir tradisjonell modell der dei skapar opphavsretts­verna materiell og samtidig er avhengig av sponsor­støtte. Sjølv om denne modellen ofte gjev «fri tilgang» til innhaldet, meiner eg det er ein dårleg modell, sidan han ikkje garanterer slik fri tilgang.

Under modellen min finansierer ikkje berre lesarane innhalds­skapinga; dei får òg ein garantert og ugjen­kalleleg tilgang til inn­haldet, med rett til gjen­bruk og redigering, òg kommersiell. Dette gjer at det alltid vil vera fritt og ope, ikkje låst bak betalings­murar og lisensar. Eg meiner kort sagt at det som er finansiert av folket, bør tilhøyra folket.

Når eg ser på kvar bransjen er i dag, er eg endå meir over­bevist om at metoden min var rett. Ikkje-fri program­vare vert meir og meir plaga av personvern­problem og funksjonalitet – som Blockchain, NFT og KI – som berre investorane ynskjer. Samtidig slit kunstnarane med opphavs­retten, der forlaga og platt­formene kontrollerer kvar dei kan publisera ånds­verka sine.

Så filosofien min er uendra. Eg meiner framleis at bruk av Creative Commons-lisensar og fri program­vare er nøkkelen til ekte fridom og kreativitet. Formuleringa mi «Ein fri nettserie, med opne kjelder, finansiert direkte av lesarane i håp om å endra teikneserie­bransjen!» er framleis ei viktig rette­snor for meg, sjølv om eg er i mindretal.

Eg veit eg berre er ein drope i havet, men eg er fast bestemt på å arbeida for ein opnare, friare og meir kreativ bransje. Eg er stolt over å vera ein del av ei rørsle som sakte, men sikkert har framgang, og eg er takksam overfor sponsorane mine for at de støttar meg på denne reisa.

− David Revoy